Chcę, wybieram, decyduję

Zbliżała się godzina 19, wśród młodzieży dało się wyczuć napięcie ale i wielkie zaciekawienie. Pierwszy raz będą mieli okazję spotkać się z tak wspaniałymi gośćmi. Nagle sale przeszedł cichy szmer – już są! – dało się słyszeć z kolejnych ust. W tym momencie, w drzwiach pojawili się jednocześnie pan Boryczka i radny powiatu tarnowskiego pan Jacek Hudyma. Okazją do spotkania jest obchodzona w tym roku rocznica wyborów z czerwca 1989 roku. Kilkanaście minut później swoją obecnością zaszczycił nas pan poseł Czesak.

Po krótkiej prezentacji i przywitaniu pan Boryczka rozpoczął pasjonującą opowieść o początkach tarnowskiej Solidarności. W jednej chwili cofnęliśmy się do początku lat osiemdziesiątych. Opowieść pana Józefa była tak sugestywna, że zamykając oczy można było nawet usłyszeć gdzieś w oddali postulaty robotników. We wrześniu 1980 roku został utworzony Komitet Założycielski NSZZ w Zakładach Azotowych w Tarnowie. Komitet wyłonił ośmioosobowe prezydium, do którego również został wybrany nasz gość pan Józef Boryczko. Oczekiwania i nadzieje były wielkie, jednak stan wojenny brutalnie wszystko rozwiał. Internowania nie ominęły działaczy z Tarnowa, z których większość została przewieziona do Załęża. Nawet dziś, dramatyzm tamtych dni budził przerażenie na twarzach młodzieży wsłuchującej się w opowieść. Komunizm dogorywał, w lutym 89 roku rozpoczęły się obrady Okrągłego Stołu, w wyniku których już w czerwcu przeprowadzono w Polsce pierwsze po wojnie wolne wybory. Nasi goście z przejęciem wspominali z jaką radością wsłuchiwali się w podawane wyniki głosowania. Zwycięstwo strony Solidarnościowej było bezsprzeczne.

Dziś pomimo pływającego czasu, powinniśmy ciągle pamiętać o ludziach którzy zapoczątkowali zmiany, dzięki którym Polska mogła się znaleźć w UE i NATO. Jednak współczesność nadal stawia przed Polakami nowe wyzwania. Nie można przy tym, jak zauważył poseł Czesak, zapominać o ludziach starszych i niepełno sprawnych. Nasz gość zachęcał również młodzież, by w większym stopniu angażowała się w życie swoich społeczności. Bo choć demokracja sporo kosztuje, to jednak jest jedyną drogą do rozwoju.

Na końcu chcielibyśmy jeszcze raz podziękować panu Jackowi Hudymie za pomoc w organizacji spotkania oraz wszystkim przybyłym gościom.